مقایسه شاخص های اسپیرومتری جانبازان ضایعه نخاعی ورزشکار در گروه های مختلف ورزشی

مقدمه: آمادگی جسمانی به عنوان توانایی سیستم‌های قلبی- تنفسی و عضلانی اسکلتی برای دستیابی به سطح خاصی از فعالیت تعریف می‌شود، که پس از آسیب طناب نخاعی کاهش می‌یابد که از طریق ورزش می توان این توانایی را افزایش داد.  هدف: هدف از تحقیق حاضر، مقایسه شاخص های اسپیرومتری جانبازان ضایعه نخاعی ورزشکار در گروه های مختلف ورزشی(تیروکمان، ویلچررانی، شنا، بسکتبال با ویلچر) و یک گروه غیر ورزشکار می باشد. مواد و روش ها: بدین منظور، مطالعه حاضر بر روی 60 نفر از جانبازان ضایعه نخاعی در قالب 48 جانباز ضایعه نخاعی ورزشکار(12 ورزشکار در رشته بسکتبال با ویلچر، 12 ورزشکار در رشته تیرو کمان، 12 ورزشکار در رشته ویلچررانی، 12 ورزشکار در رشته شنا) و 12جانباز غیر ورزشکار انجام شد. شاخص های اسپیرومتری(FVC، PEF،FEF75%  FEV1، FEV1/FVC) از طریق دستگاه اسپیرومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی استفاده شد و در آزمون فرض‌های تحقیق از روش‌های آمار استنباطی مانند آنالیز واریانس ANOVA، آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شده است. نتیجه: بین شاخص های اسپیرومتری(FVC، PEF،FEF75% ، FEV1، FEV1/FVC) در رشته های تیروکمان، ویلچررانی، شنا، بسکتبال با ویلچر و یک گروه غیر ورزشکار تفاوت معنادار وجود دارد(0.05>p). بحث و نتیجه گیری : با توجه با نتایج این تحقیق، انجام ورزش به صورت منظم و انتخاب مناسب ترین رشته ورزشی برای معلولین ضایعه نخاعی ضروری می باشد.